کمک به کودکان و نوجوانان کوپ با خشونت و فجایع : آنچه که اعضای جامعه می‌توانند انجام دهند
کمک به کودکان و نوجوانان در رابطه با خشونت و پوشش بلایای طبیعی
مقدمه
هر سال ، کودکان خشونت و فجایع را تجربه می‌کنند و با آسیب‌های دیگر مواجه می‌شوند . جوانان مجروح شده‌اند ، می‌بینند که دیگران از خشونت آسیب می‌بینند ، از سو استفاده جنسی رنج می‌برند ، و عزیزان خود را از دست می‌دهند و یا شاهد رویداده‌ای غم‌انگیز و تکان‌دهنده دیگر هستند . اعضای جامعه - معلمان ، رهبران مذهبی و دیگر بزرگسالان - می‌توانند به کودکان کمک کنند تا بر این تجربیات غلبه کنند و روند ریکاوری را آغاز کنند .
ضربه روحی چیست ؟
" آسیب روانی " اغلب به عنوان آسیب‌های فیزیکی تلقی می‌شود . ضربه روحی روانی ، احساسی دردناک ، تکان‌دهنده ، استرس زا و گاهی تجربه تهدید آمیز است . این ممکن است شامل آسیب‌های فیزیکی نباشد و می‌تواند ناشی از مشاهده رویداده‌ای غم‌انگیز باشد. مثال‌ها شامل یک بلای طبیعی ، سو استفاده فیزیکی یا جنسی و تروریسم می‌شوند .
بلایای طبیعی مانند تند بادها ، زمین‌لرزه‌ها ، و سیل می‌توانند جان خود را از دست بدهند، خانه‌ها یا کل جوامع را نابود کنند و باعث آسیب‌های جدی فیزیکی و روانی شوند . هم چنین ضربه‌ای می‌تواند ناشی از اعمال خشونت باشد . حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ یک نمونه است . تیراندازی‌های گروهی در مدارس یا جوامع و آزار فیزیکی یا جنسی مثال‌های دیگری هستند . رویداده‌ای آسیب‌رسان حس امنیت مردم را تهدید می‌کنند .
واکنش ( واکنش ) به ضربه می‌تواند فوری یا با تاخیر باشد . واکنش به آسیب به شدت متفاوت است و گستره وسیعی از رفتارها و پاسخ‌ها را پوشش می‌دهد . کودکان مبتلا به مشکلات بهداشت روانی موجود ، تجربیات ضربه روحی گذشته ، و / یا خانواده محدود و حمایت اجتماعی ممکن است بیشتر از آسیب روانی باشند . اغلب واکنش‌های تجربه شده در میان کودکان پس از از دست دادن اعتماد و ترس از رخداد دوباره اتفاق می‌افتد .
مهم است که به یاد داشته باشید :
واکنش‌های کودکان به ضربه به شدت تحت‌تاثیر واکنش‌های بزرگسالان به ضربه روحی قرار دارند .
افراد از فرهنگ‌های مختلف ممکن است روش‌های خود برای واکنش به تروما را داشته باشند .
واکنش‌های معمول عموما ً با تجربه به ضربه روحی در میان کودکان :
کودکان زیر ۵ سال و زیر ممکن است به چند روش از جمله :
نشان دادن نشانه‌هایی از ترس
چسبیده به والد یا مراقب
گریه کردن یا جیغ زدن
لرزان یا لرزان
بی‌هدف حرکت می‌کنند.
بی‌حرکت شدن
پس از بازگشت به رفتارهای جوان‌تر ،
Thumbsucking
Bedwetting
از تاریکی وحشت دارم .
کودکان ۶ تا ۱۱ سال ممکن است با آن‌ها واکنش نشان دهند :
خودشان را جمع و جور می‌کنند
آرام شدن در اطراف دوستان ، خانواده و معلمان
کابوس یا دیگر مشکلات خواب
امتناع از رفتن به رختخواب
عصبانی شدن یا disruptive شدن
داشتن خشم و عصبانیت
آغاز مبارزات
قادر به تمرکز نیست
امتناع از رفتن به مدرسه
ناله کردن از مشکلات جسمی
توسعه ترس‌های بی‌مورد
افسرده شدن
ابراز جرم نسبت به آنچه که اتفاق‌افتاده است
احساس احساسی و احساسی
انجام تکالیف بد با مدرسه و تکالیف
از دست دادن علاقه به فعالیت‌های سرگرم‌کننده .
نوجوانان در سن ۱۲ تا ۱۷ سالگی ممکن است با آن‌ها واکنش نشان دهند :
داشتن flashbacks به این رویداد ( flashbacks ذهن از دیدن رویداد است )
کابوس یا دیگر مشکلات خواب
اجتناب از یادآوری رویداد
استفاده از مواد مخدر ، الکل و یا تنباکو
گستاخ بودن، بی‌احترامی ، و یا رفتار کردن ( رفتار کردن)
داشتن شکایات جسمی
احساس تنهایی و یا گیجی
افسرده بودن
عصبانی بودن
از دست دادن علاقه به فعالیت‌های سرگرم‌کننده
با افکار خودکشی .
نوجوانان ممکن است احساس گناه کنند . آن‌ها ممکن است احساس گناه کنند تا مانع از جراحت یا مرگ نشوند . آن‌ها همچنین ممکن است فکر انتقام داشته باشند .
اعضای جامعه چگونه پس از یک حادثه ضربه می‌توانند این کار را انجام دهند ؟
اعضای جامعه با کمک به کودکانی که خشونت یا بلایای طبیعی را تجربه می‌کنند نقش مهمی ایفا می‌کنند . آن‌ها به کودکان در کنار آمدن با ضربه روحی کمک می‌کنند و از آن‌ها در برابر قرار گرفتن در معرض آسیب بیشتر محافظت می‌کنند .

منبع سایت