واکنش ( واکنش ) به ضربه می‌تواند فوری یا با تاخیر باشد . واکنش به آسیب به شدت متفاوت است و گستره وسیعی از رفتارها و پاسخ‌ها را پوشش می‌دهد . کودکان مبتلا به مشکلات بهداشت روانی موجود ، تجربیات ضربه روحی گذشته ، و / یا خانواده محدود و حمایت اجتماعی ممکن است بیشتر از آسیب روانی باشند . اغلب واکنش‌های تجربه شده در میان کودکان پس از از دست دادن اعتماد و ترس از رخداد دوباره اتفاق می‌افتد .
مهم است که به یاد داشته باشید :
واکنش‌های کودکان به ضربه به شدت تحت‌تاثیر واکنش‌های بزرگسالان به ضربه روحی قرار دارند .
افراد از فرهنگ‌های مختلف ممکن است روش‌های خود برای واکنش به تروما را داشته باشند .
واکنش‌های معمول عموما ً با تجربه به ضربه روحی در میان کودکان :
کودکان زیر ۵ سال و زیر ممکن است به چند روش از جمله :
نشان دادن نشانه‌هایی از ترس
چسبیده به والد یا مراقب
گریه کردن یا جیغ زدن
لرزان یا لرزان
بی‌هدف حرکت می‌کنند.
بی‌حرکت شدن
پس از بازگشت به رفتارهای جوان‌تر ،
Thumbsucking
Bedwetting
از تاریکی وحشت دارم .
کودکان ۶ تا ۱۱ سال ممکن است با آن‌ها واکنش نشان دهند :
خودشان را جمع و جور می‌کنند
آرام شدن در اطراف دوستان ، خانواده و معلمان
کابوس یا دیگر مشکلات خواب
امتناع از رفتن به رختخواب
عصبانی شدن یا disruptive شدن
داشتن خشم و عصبانیت
آغاز مبارزات
قادر به تمرکز نیست
امتناع از رفتن به مدرسه
ناله کردن از مشکلات جسمی
توسعه ترس‌های بی‌مورد
افسرده شدن
ابراز جرم نسبت به آنچه که اتفاق‌افتاده است
احساس احساسی و احساسی
انجام تکالیف بد با مدرسه و تکالیف
از دست دادن علاقه به فعالیت‌های سرگرم‌کننده .
نوجوانان در سن ۱۲ تا ۱۷ سالگی ممکن است با آن‌ها واکنش نشان دهند :
داشتن flashbacks به این رویداد ( flashbacks ذهن از دیدن رویداد است )
کابوس یا دیگر مشکلات خواب
اجتناب از یادآوری رویداد
استفاده از مواد مخدر ، الکل و یا تنباکو
گستاخ بودن، بی‌احترامی ، و یا رفتار کردن ( رفتار کردن)
داشتن شکایات جسمی
احساس تنهایی و یا گیجی
افسرده بودن
عصبانی بودن
از دست دادن علاقه به فعالیت‌های سرگرم‌کننده
با افکار خودکشی .
نوجوانان ممکن است احساس گناه کنند . آن‌ها ممکن است احساس گناه کنند تا مانع از جراحت یا مرگ نشوند . آن‌ها همچنین ممکن است فکر انتقام داشته باشند .
امدادگران چه کاری می‌توانند برای کمک انجام دهند ؟
پس از خشونت یا بلایای طبیعی ، امدادگران باید از کودکان محافظت کنند :
آسیب بیشتر
مناظر و صداها
Onlookers و رسانه‌ها .
امدادگران باید مهربان باشند اما در جهت هدایت کودکان از محل حادثه و بازماندگان آسیب‌دیده ، شرکت کنند . آن‌ها باید سعی کنند کودکان و دوستان خود را کنار هم نگه دارند .
امدادرسانان می‌توانند به شناسایی کودکان در پریشانی حاد کمک کنند و تا زمانی که آرام باشند با آن‌ها بمانند . علائم پریشانی حاد عبارتند از:
لرزان
Rambling
ساکت شد
رفتار نامنظم Exhibiting مانند گریه بلند ، خشم ، یا نشستن به طور کامل یا منجمد .
امدادگران باید تحمل رفتار سخت و احساسات قوی را داشته باشند . اقداماتی که به کودکان کمک می‌کند احساس امنیت کنند ، به سرعت در آغوش می‌گیرند و یا یک کلمه اطمینان‌بخش .
چگونه بزرگسالان می‌توانند به کودکان و نوجوانان که ضربه روحی را تجربه کرده‌اند ، کمک کنند ؟
کمک به کودکان می‌تواند فورا ً و حتی در صحنه رویداد شروع شود . اغلب کودکان در عرض چند هفته از یک تجربه آسیب‌دیده بهبود می‌یابند، در حالیکه ممکن است برخی دیگر به کمک نیاز داشته باشند. اندوه ، واکنش احساسی عمیق به از دست دادن ، ممکن است ماه‌ها طول بکشد تا حل شود. کودکان ممکن است غم از دست دادن یک دوست ، معلم ، دوست ، یا حیوان خانگی را تجربه کنند . ناراحتی ممکن است با گزارش‌ها خبری یا سالگرد رویداد بدتر یا بدتر شود .
برخی از کودکان ممکن است نیاز به کمک از یک متخصص بهداشت روانی داشته باشند . برخی افراد ممکن است به دنبال انواع دیگر کمک از سوی رهبران اجتماعی باشند . کودکانی را شناسایی کنید که به حمایت نیاز دارند و به آن‌ها کمک می‌کنند این کار را به دست آورند .
مثال‌هایی از رفتارهای مشکل‌ساز می‌تواند وجود داشته باشد :
امتناع از رفتن به مکان‌هایی که آن‌ها را به یاد این رویداد می‌اندازد
بی‌حسی عاطفی
رفتار خطرناک
خشم شدید / عصبانیت
مشکلات خواب از جمله کابوس .
دستیاران بزرگ‌سال باید :
به کودکان توجه کنید
به آن‌ها گوش دهید
قبول / قبول نکردن در مورد احساسات آن‌ها
به آن‌ها کمک کنید تا با واقعیت تجارب خود کنار بیایند .

منبع سایت