ان هارت ، یک استاد علوم اعصاب و نویسنده مربوط به مطالعه آنلاین در خواب ژورنال گفت : " قبل از این مطالعه ، ژن‌های خاصی با برچسب‌های epigenetic مرتبط با میزان خواب مردم بودند . این اولین باری است که ژن‌ها را در خواب مهم پیدا کرده‌ایم که ممکن است به این روش برچسب زده شود . برای باز کردن یک منطقه جدید در زمین خواب هیجان‌انگیز است . در دراز مدت ، این کار باید به ما کمک کند درک کنیم که چرا خواب بسیار کمی باعث مشکلات زیادی برای مردم می‌شود و باید منجر به درمان‌های بهتری برای کسانی شود که دچار مشکل شده‌اند ."
برچسب‌های Epigenetic در ژن‌ها ، تغییرات شیمیایی DNA است که براساس تجربیات زندگی ، مانند استرس یا قرار گرفتن در معرض مواد زیست‌محیطی ، افزایش می‌یابد . این مطالعه بر روی یک برچسب epigenetic مخصوص به نام متیلاسیون DNA متمرکز است ، که می‌تواند بر چگونگی بیان ژن‌ها و در نتیجه رفتارهای تغییر مانند خواب تاثیر بگذارد . تحقیقات قبلی نشان داد که این متیلاسیون ممکن است در کل سطح ژنوم با خواب ناکافی تغییر کند . اما در مطالعه جدید ، محققان بسیار عمیق‌تر رفتند و به دنبال ژن‌های خاصی با مقادیر متفاوتی از برچسب‌های متیلاسیون DNA در افرادی بودند که هر شب مقدار نرمال خواب و افرادی که به طور قابل‌توجهی کم‌تر می‌خوابید ، داشتند .
انسان‌ها به کرم و کرم
برای این مطالعه ، تیم ۱۶ دانش‌آموز را از صدها نفر که در یک مطالعه خواب بزرگ‌تر شرکت کردند ، مری carskadon ، پروفسور روانشناسی و رفتار انسانی در دانشکده پزشکی وارن Alpert و مدیر بخش خواب آزمایشگاه علوم در بیمارستان بردلی انتخاب کرد .
carskadon گفت : " نمونه انتخابی ما از دانش آموزان کالج امکان پی‌گیری این سوال سوزان را در سطح مولکولی به ما دادند ."
هشت نفر از دانش آموزان تقریبا ً میزان خواب توصیه‌شده برای بزرگسالان جوان را داشتند که به طور متوسط ۸ / ۸ ساعت به طول می‌انجامید . هشت دانشجوی دیگر که برای این مطالعه انتخاب شدند ، خواب ضعیفی بودند و تنها ۶ ر ۶ ساعت به طور متوسط در شب به دست می‌آمدند . از آنجا که خواب و حالت ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند ، همه دانش آموزانی که انتخاب شده‌اند دارای افسردگی نسبتا ً افسردگی هستند که به محققان اجازه می‌دهد تا تنها بر روی خواب ، آنالیز خود را متمرکز کنند . محققان از نمونه‌های خون اهدا شده قادر بودند تا حدود ۵۰۰، ۰۰۰ سایت را برای تفاوت بین گروه‌ها تجزیه و تحلیل کنند . آن‌ها ۸۷ نفر را یافتند که متناظر با ۵۲ ژن کاندید بودند .
اما چطور می‌توانستند بدانند که آیا هیچ کدام از ۵۲ ژن واقعا ً کاری برای خوابیدن داشته باشند؟ برای پاسخ ، آن‌ها به کرم تبدیل شدند . کرم و خواب انسان به طور قابل‌توجهی مشابه است ؛ همان مکانیزم اولیه زیست‌شناسی مولکولی و مولکولی مهم هستند . این کار باعث می‌شود که کرم برای مطالعه زیست‌شناسی پایه خواب مناسب باشد .
هارت گفت : " اگر شما چیزهای زیادی دارید که می‌خواهید امتحان کنید ، کرم سریع و آسان است که علم را در آن امتحان کنید . "
برای هر یک از ژن‌های شناسایی‌شده در افراد ، تیم تحقیقاتی از این سوال پرسیده بود که چه تفاوتی ممکن است برای از بین بردن ژن مشابه کرم وجود داشته باشد . شش مورد از ژن‌ها که آن‌ها را از بین بردند - - از جمله پنج مورد که قبلا ً به عنوان خواب مرتبط با خواب در کرم شناسایی نشده بودند . اگرچه این ژن‌ها به احتمال زیاد تاثیر بزرگ‌تری از متیلاسیون DNA دارند ، آزمایش‌ها نشان می‌دهند که این ژن‌ها به احتمال زیاد در خواب ، برای کرم ، مهم هستند .
آخرین مرحله از تحقیق این بود که محققین به انسان‌ها بازگردند تا ببینند آیا می‌توانند از یافتن برچسب‌های متیلاسیون پنج ژن جدید که به اثبات رسیده‌اند ، تقلید کنند یا خیر . آن‌ها گروه جدیدی از ۱۰ دانش‌آموز دیگر را تشکیل دادند که همگی متفاوت از گروه آخر بودند . این بار هر ۱۰ امتیاز روحی بهتری داشت ، به این معنی که آن‌ها اصلا ً افسرده نبودند ( در نتیجه کنترل وضعیت را کنترل می‌کردند ) . مانند قبل ، یک گروه مقدار توصیه‌شده از خواب ( به طور متوسط حدود ۸ ساعت ) را داشت و گروه دیگری خواب کوتاه ( به طور متوسط ۶.۳ ساعت ) داشت .

منبع سایت علم روز